[Story] เดินเที่ยวเล่นในเมืองกระบี่ วันหนึ่งในเดือนกันยายน

เขียนช้าไปสามเดือน ไปตั้งแต่เดือนกันยา มาเขียนเดือนธันวา จนจะไปอีกรอบแล้ว

เมื่อไม่นานมานี้ (สามเดือนเรียกว่านานครับ) เรามีโอกาสได้ไปทำงานที่จังหวัดกระบี่เป็นเวลา 3 วัน วันแรกเราเดินทางถึงกระบี่ราวๆเที่ยงจึงมีเวลาให้เดินเที่ยวเล่นได้ตัวเมืองกระบี่ได้นิดหน่อยในช่วงเย็น (ช่วงเที่ยงๆหลังจากมื้อเที่ยงแล้วก็ไปไหนไม่ได้ไกล ต้องหาที่นั่งเล่นหลบร้อนจนแดดร่มลมตกจึงออกออกมาได้) เราจึงนึกสนุกอยากลองถ่ายรูปโดยใช้กล้องมือถือดู

โทรศัพท์ที่เราใช้ตอนนี้คือ NOKIA 8 เป็นมือถือ gen แรกของ NOKIA ในการคืนสังเวียน smart phone ซึ่งในฐานะ smart phone แล้วก็ถือว่าดีพอ แต่ก็ไม่มีอะไรไปสู้รบกับมือถือเรือธงของค่ายอื่นๆ ดังนั้นการเดินถ่ายรูปเล่นในวันนี้จึงเป็นการทดสอบประสิทธิภาพของทั้งตัวเราที่ไม่ได้ถ่ายรูปแนวสตรีทมานานและประสิทธิภาพของกล้องมือถือที่ไม่ใช่รุ่นเรือธงและไม่ใช่ยี่ห้อหลักในตลาดด้วยไปในตัว

อนึ่ง รูปทั้งหมดปรับแต่งแสงและสีด้วย VSCO

เดินเล่นตอนเย็นๆ เห็นเขาขนาบน้ำจากไกลๆ

ตัวเมืองกระบี่อยู่ใกล้ๆกับภูเขาและมีแม่น้ำที่เป็นน้ำกร่อย มองจากเมืองฝั่งนี้ไปอีกฟากก็เห็นป่าชายเลนและมองไปเห็น "เขาขนาบน้ำ" ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอยู่ไกลๆ ตามท่าเรือมีชาวบ้านคอยโบกมือเรียกให้นักท่องเที่ยวเหมาเรือไปเที่ยวเขาและป่านชายเลนฝั่งตรงข้ามอยู่เป็นระยะ เราตัดสินใจข้ามโปรแกรมนี้ไปเพราะเรามาเพียงคนเดียว ไม่คุ้มนักที่จะเหมาเรือไป ทริปในวันนี้หลักๆคือการเดินเที่ยวในตัวเมืองและถ่ายรูปเสียมากกว่า อย่างที่บอกไป เหมือน session ฝึกถ่ายรูปอะวันนี้ ที่สำคัญคือไม่รีเสิร์ชความเป็นมาใดๆทั้งสิ้น ถ้าคาดหวังว่าจะได้สาระจาก entry นี้ก็ขอแสดงความเสียใจด้วย ฮาาาาาาาาา

รูปปั้นนกออก หลักกิโลเมตรที่ 0

จริงๆแล้วมันก็คือนกอินทรีนั่นแหล่ะ

จะเห็นนกออกในงานศิลปะหลายๆอย่างในเมือง

ปูดำที่ลานปูดำ

เมืองนี้มี mascot อยู่สองตัวหลักๆ อย่างแรกคือ “นกออก”​ กับ "ปูดำ" คือสำหรับนกออกพอเข้าใจได้ว่าเป็นนกประจำถิ่นที่ทำรังอยู่ตรงเขาขนาบน้ำ แต่ปูดำนี่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร ในรูปที่ถ่ายมาคืออยู่บริเวณ "ลานปูดำ" และรูปปั้นนกออกที่นับเป็นหลักกิโลเมตรที่ 0 แต่ก็คือ โอเค ที่นี่มีปูกับมีนก

ปลาฉลาม? หัวมะเฟือง?

คืองานมันคุ้นๆ อาจเป็นงานเดียวที่ไปหาข้อมูลมา ผลงานของคุณ Alex Face

ร้านขายของที่ระลึก?

ภายในคือน่านั่งอยู่นะ มีหนังสือมือสองเยอะแยะเลย

เอาจริงๆเมืองนี้มันก็แอบชิคอยู่นะ คือมันมีความฝรั่งเยอะ แต่มันก็สงบกว่าพัทยา แล้วมันก็มีพวกร้านของที่ระลึกกับร้านขายของเก่าเยอะเหมือนกัน แล้วมันก็อยุ่ในตึกแถว (ซึ่งเป็นอาคารส่วนใหญ่ในเมือง) มันเลยให้บรรยากาศชิคๆ ฮิปๆ ติสท์ๆ หน่อย รวมกับพวกงานศิลปะที่เจอในเมืองประปรายทั้งประติมากรรมและกราฟิตี้ มันก็เลยทำให้ทั้งเมืองดูไปในทิศทางเดียวกัน

อย่างร้านขายของที่ระลึกกึ่งๆร้านขายของเก่าที่ถ่ายรูปมาให้ดูนี่ก็คือขายของเก่า ขายของที่ระลึก ขายข้าว และมีหนังสือมือสองอยู่ในร้านเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าไว้ขายหรือว่าไว้ประดับ หรือเอาไว้ให้คนที่มานั่งกินข้าวอ่านเล่นๆฆ่าเวลา

มุมมหาชน ภาพแรกที่จะขึ้นหลังจากไปหาในกุเกิ้ล

มองลงไป บรรยากาศดีอยู่นะ

ส่วนวัด ที่ถ่ายมาคือวัดโกวราราม เป็นพระอารามหลวง (แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าพระอารามหลวงมันมีความสำคัญยังไง ได้งบเยอะกว่าในแต่ละปีหรืออย่างไร หรือมีกฐินหลวงมาลง?) บรรยากาศดีเลยนะ คืออยู่ในเมือง ตั้งอยู่บนเชิงเขา คือมองลงมาก็เห็นเมืองได้นิดหน่อย ที่จริงมีวัดอีกวัดที่อยู่ห่างออกไปชื่อวัดถ้ำเสือ อันนั้นสามารถเดินขึ้นไปแล้วมองลงมาเห็นทั้งเมืองเลย (เขาว่ากันอย่างนั้น) แต่ก็ยังไม่ได้ไปเยี่ยมชมเหมือนกัน เอาจริงๆก็คือขี้เกียจไปนั่นแหล่ะ

ช่วงเย็นๆคือเดินไปไกลมาก เดินเลียบแม่น้ำออกไป ในใจก็นึกสงสัยว่าจะเจอทะเลมั๊ย สรุปก็ไม่เจอถนนที่มันพาออกไปทะเลเลย ได้แต่เห็นปากน้ำที่จะออกทะเลอยู่ลิบๆไกลๆและสัมผัสเพียงลมที่หอบกลิ่นทะเลมา

สุดท้ายก่อนกลับ เรานั่งพักและถ่ายรูปต้นโกงกางต้นหนึ่ง เย็นแล้วและแสงหมดไปแล้ว หมดไปพร้อมกับแรงของเรานั่นแหล่ะ เอาจริงๆการไปทำงานชั่วครั้งชั่วคราวโดยไปไหนไกลไม่ได้มันให้ความรู้สึกของความแปลกปลอมมากกว่าการมาท่องเที่ยวเป็นครั้งคราวประมาณหนึ่ง คือในการท่องเที่ยวคือเราจะรับรู้ในความรู้สึกว่าออกไปเที่ยวเลย เต็มที่  มันไม่ต้อง optimize อะไรมากมาย แต่พอมันพอมีเวลากับต้องอยู่ทำงานหลายวันมันเลยเป็นอารมณ์ประมาณว่าต้องพยายามจัดการเวลาที่มันเยอะ แต่ไม่เยอะพอให้เราไปไหนไกลให้ได้ คือมันต้อง optimize เรื่องเวลากับการกินอยู่มากๆ ยิ่งมาคนเดียวนี่ตัดเรื่องกินออกไปเลย เพราะมันสั่งอะไรมากินได้ไม่เยอะเท่าไหร่

หากมีโอกาสในครั้งหน้า เราอาจลองคิดเรื่องเที่ยวให้น้อยลงหน่อย คือไหนๆก็ไปไหนได้ไม่ไกลเพราะข้อจำกัดต่างๆ เราก็ถือโอกาสพยายามที่จะใช้ชีวิตเหมือน "อยู่" มากกว่ามาเที่ยวไปเลย บางทีอาจลองแวะไปร้านหนังสือมือสองร้านนั้นดูสักครั้ง

ใกล้ทะเล แต่ไม่ถึงทะเล