Skip to main content

Featured

[Wrap Up + Replay] 2400 Inner System Blue : Missing Cyber Doc

หน้าปกเกม 2400 : Inner System Blues Introduction เมื่อช่วงเดือนมิถุนายนปีที่แล้วหลังจากที่เราห่างหายการรัน TRPG ไปนานราวๆ 3 เดือน เราคิดว่าจะลองรันแบบ Play by Post หรือการ TRPG ผ่านทางการพิมพ์หรือการตั้งกระทู้ดู น่าจะเหมาะกับไลฟ์สไตล์หลังจากที่สถานการณ์โควิดดีขึ้นจนมีเวลาว่างไม่มากเท่าแต่ก่อน หลังจากทำการค้นข้อมูลสักพักจากเว็บบอร์ดต่างประเทศ รวมทั้งคลิป Youtube ที่แชร์ประสบการณ์การ Play by Post ทั้งที่ประสบความสำเร็จและที่ล้มเหลว เราก็ได้เลือกระบบเกมและร่างพล็อตของเกมขึ้นมา หลังจากนั้นจึงรับสมัครผู้เล่นใน Discord ของกลุ่ม Onion Knight Table  และเล่นกันในกลุ่ม เริ่มเล่นตั้งแต่เดือนมิถุนายน ลากยาวมาจนจบในช่วงเดือนธันวาคม รวมระยะเวลาทั้งสิ้น 6 เดือน

[Game Set up] กลคณิตแปรผันในทรงจำอ้างว้าง - The Lofi Wuxia Setting


Highlight 

  • กลคณิตแปรผันในทรงจำอ้างว้าง เป็นการนำ FATE Condensed มาเล่นใน Setting ที่ชื่อว่า Lofi-Wuxia ซึ่งอยู่ระหว่างพัฒนา เป็นแนว "ไซเบอร์พังค์ + กำลังภายใน + เคล้าเพลง lofi" โดยใช้กิมมิค "ฉักลักษณ์อี้จิง" มาใช้เพื่อทำให้เกมมีกลิ่นอายของความเป็นเอเชียและกำลังภายในมากขึ้น
  • ในการสร้างตัวละครได้ดัดแปลงระบบ FATE ทั้งในส่วนของรายการทักษะ (Skill List), การให้ช่องความกดดันเพิ่มเป็นสัดส่วนโดยตรงกับระดับของทักษะ และเพิ่มช่องสำหรับติดตามการใช้กำลังภายในของตัวละครเอาไว้ด้วย ตามที่เห็นในรูปด้านล่าง ดังนั้นอย่าแปลกใจหากว่าเกมนี้ดูแตกต่างจากเกม FATE ที่ท่านเคยเล่นมา
  • อย่างไรก็ตามอาจนับได้ว่าเกมนี้ไม่ได้ใช้ระบบของเกมอย่างเต็มที่ เป็นเพราะการเขียนเควสท์ที่ค่อนข้างฝืนให้มี ความหว่อง จนเกินไป โดยรวมแล้วไม่ใช่เกมที่แย่นัก แต่ไม่ได้ใช้ระบบเลย เหมือนกับเป็นการเล่นเกม Point&Click แก้ปริศนาไปเรื่อยๆ

  • บทความนี้ในทีแรกตั้งใจจะทำเป็น Replay แต่เนื่องจากเหตุปัจจัยหลายอย่างจึงต้องเปลี่ยนเป็นข้อมูลการ Set up เกมแทน โดยมีตัวอย่าง Character Sheet ของผู้เล่นใน Session นั้นติดมาให้ด้วย เผื่อเป็นสารตั้งต้นในการรันสำหรับท่านอื่นๆ

ใบบันทึกข้อมูลตัวละคร






บทนำ : เดอะแชง (The Chang)

เดอะแชงคือริษัทนายหน้าจัดหามืออาชีพสำหรับภารกิจต่างๆ ทั้งภารกิจเล็กๆน้อยๆไปจนถึงภารกิจที่มีความเสี่ยงสูง เป็นบริการที่ได้รับความนิยมมากในยุคสมัยแห่งการจ้างงานอิสระ ผู้ใช้บริการสามารถมั่นใจได้ว่าจะได้คนทำงานที่เหมาะกับภารกิจ

วันหนึ่งได้มีการหาคนทำงานที่ค่อนข้างแปลกสักเล็กน้อย ผู้ส่งคำร้องเขียนอธิบายมาแค่ว่า ให้ช่วยตามหาความทรงจำที่หายไปให้หน่อย พร้อมกับแนบข้อมูลเบื้องต้นเป็นผลวิเคราะห์สมองและตัวเชื่อมต่อไซเบอร์เนติคที่แสดงความผิดปกติดังกล่าว ทางเดอะแชงจึงได้ทำการติดต่อกับพาร์ทเนอร์ในเครือข่ายมาเพื่อทำภารกิจนี้

ผู้เล่นจะรับบทเป็นพาร์ทเนอร์กลุ่มดังกล่าวที่ได้รับข้อความแจ้งภารกิจผ่านเดอะแชงพร้อมกับรายละเอียดงานคร่าวๆ รวมวันและเวลานัดหมายเพื่อคุยรายละเอียดและถามเบาะแสเพิ่มเติมจากผู้ว่าจ้าง

1 : ข้อมูลภารกิจ

ผู้ว่าจ้าง

เมื่อเริ่มเกม ผู้เล่นทั้งหมดจะนั่งอยู่กับ “คุณโจว” ที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง คุณโจวเป็นชายวัยกลางคนท่าทางเป็นมิตรแต่ปล่อยความเหงาและเศร้าผ่านบรรยากาศรอบตัวมาบางเบาพอให้สัมผัสได้ เมื่อทักทายกันตามสมควรแล้วคุณโจวเล่าว่าเขามีอาการความจำเสื่อมแปลกๆที่แพทย์บอกว่าน่าจะเกิดจากใครบางคนดึงข้อมูลออกไปจากสมองของเขา ถ้าจะรักษาก็ต้องตามหาข้อมูลที่ถูกดึงออกไปสถานเดียว แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี เลยคิดว่าติดต่อหาผู้เชี่ยวชาญจะดีกว่า

หลังจากนั้นคุณโจวจะเริ่มเล่ารายละเอียดว่าว่าเมื่อวันก่อนไปสังสรรค์กับเพื่อนเก่า แต่ระหว่างการสนทนาดูเหมือนว่าเขาจะลืมเรื่องในอดีตไปหลายเรื่องจนเพื่อนทัก เขากลัวว่าอาจเป็นโรคทางสมองจึงไปตรวจที่โรงพยาบาล และพบว่ามีความทรงจำบางส่วนถูกดึงออกจากสมองของเขาไปผ่านตัวเชื่อมต่อไซเบอร์เนติค ซึ่งเขาเองก็จำได้ว่าไม่ได้ไปยุ่งกับตัวเชื่อมต่อนี้เลยหลังจากตรวจสุขภาพรอบที่แล้ว แต่เขาแค่อาจจำมันไม่ได้ก็ได้

และการสืบหาต่อจากนี้ คุณโจวจะขอไปด้วย ซึ่งผู้เล่นสามารถเลือกให้คุณโจวไปด้วยหรือไม่ก็ได้
ข้อมูลที่คุณโจวให้กับผู้เล่น

  • ผลตรวจสมองของคุณโจวโดยละเอียด แสดงร่องรอยการเคลื่อนย้ายข้อมูลผ่านตัวเชื่อมต่อไซเบอร์เนติค ซึ่งข้อมูลนี้น่าจะเป็นความทรงจำที่เกี่ยวเนื่องกับหลายๆเรื่องในอดีตของคุณโจว เมื่อถูกเคลื่อนย้ายออกไปจึงส่งผลให้คุณโจวลืมเรื่องราวแวดล้อมหลายๆเรื่องไปด้วย
  • คุณโจวยืนยันว่าไม่ได้ไปไหนนอกจากที่ทำงาน, ห้องพัก และไปที่บาร์เหล้าเพื่อสังสรรค์กับเพื่อนสองครั้ง ผู้เล่นสามารถขอตรวจสอบข้อมูลโทรศัพท์และข้อมูลอื่นๆของคุณโจวได้ ซึ่งจะพบว่าหลังจากไปที่บาร์เหล้าในครั้งแรกในวันศุกร์ การส่งข้อมูลตำแหน่งของโทรศัพท์ก็ขาดหายไปในวันเสาร์ และกลับมาส่งข้อมูลอีกครั้งในวันอาทิตย์ ช่วงเวลาหนึ่งวันที่หายไปนั้นคุณโจวเองก็จำไม่ได้
  • คุณโจวบอกว่าบาร์เหล้าที่เขาไปเมื่อวันศุกร์ (ทั้งก่อนข้อมูลขาดหายและหลังข้อมูลกลับมา) มีชื่อว่า ชุงกิ่ง เอ็กซ์เพรส เขาไปกับเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่ชื่อว่า “วินัย” ทั้งสองครั้ง ผู้เล่นสามารถขอช่องทางติดต่อกับวินัยเพื่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้


2 : เบาะแสต่อจากนั้น

วินัย

เมื่อผู้เล่นติดต่อวินัยเขาจะเสนอให้ผู้เล่นมาพบเขาที่ออฟฟิศในเวลาทำงาน เพื่อที่เขาจะได้แอบอู้งานได้ วินัยเป็นเน็ตรันเนอร์เหม็นเนิร์ดคนหนึ่ง สังเกตจากการตกแต่งคอกทำงานที่เต็มไปด้วยโปสเตอร์หนังอวกาศและโมเดลต่างๆ เวลาคุยกับเขา เขามักนอกเรื่องหรือโยงไปเข้าเรื่องที่เขาชอบโดยเฉพาะเรื่องหลุมดำและภาพยนตร์เรื่อง ทะยานดาวกู้โลก

ข้อมูลที่วินัยให้กับผู้เล่น

  • เขากับคุณโจวมักไปกินเหล้ากันที่ ชุงกิ่ง เอ็กซ์เพรส เป็นประจำ พร้อมทั้งบรรยายถึงบรรยากาศดีๆในร้านและบาร์เหล้าจากหนังอวกาศที่เขาชื่นชอบ (จนผู้เล่นต้องตัดบทเพื่อถามเขาต่อเลยทีเดียว)
  • เรื่องวันที่ไปกินเหล้าด้วยกันกับคุณโจวเมื่อวันศุกร์ก่อนที่คุณโจวจะความจำเสื่อม วินัยเล่าว่าวันนั้นเขากับคุณโจวก็นั่งกินเหล้ากันตามปกติ คุณโจวดูแปลกไปนิดหน่อย เหมือนจะเศร้าและซึมกว่าปกติเล็กน้อย พอวินัยถามว่ามีเรื่องอะไรในใจ คุณโจวก็บ่ายเบี่ยงปฏิเสธ บอกเพียงว่าถ้าบอกวินัย ความลับก็ไม่ใช่ความลับพอดี สู้ไปบอกกับต้นไม้แล้วเอาโคลนอุดไว้ดีกว่า “ในอดีตหากใครมีความลับที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ เขาจะปีนขึ้นไปบนภูเขา หาต้นไม้สักต้นแล้วเจาะรูที่ต้นไม้ กระซิบบอกความลับกับรูนั่น จากนั้นก็เอาโคลนมาอุดรู ด้วยวิธีนี้จะไม่มีใครสามารถล่วงรู้ความลับนั้นได้” คุณโจวกล่าว
  • หลังจากนั่งกินเหล้าไปสักพักเขาก็สังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในบาร์ เขาจำได้แม่นเพราะว่าผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวประหลาดมาก เธอหน้าตาหมวยๆแต่ดันมีผมสีทอง ใส่เสื้อโค้ทกันฝน และใส่แว่นตากันแดด
  • น่าแปลกที่คุณโจวซึ่งร้อยวันพันปีไม่สนใจผู้หญิงที่ไหนกลับเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น ทำท่าเหมือนจะเข้าไปจีบ วินัยแอบได้ยินคุณโจวพูดกับเธอด้วยประโยคแปลกๆอย่างเช่น “มีเหตุผลที่เป็นไปได้เพียงสามประการที่ผู้หญิงจะสวมแว่นกันแดดเข้าบาร์ในเวลาแบบนี้ ประการแรก เธอตาบอด ประการที่สอง เธอทำตัวเท่ ประการที่สาม เธออกหัก และเธอไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นว่าเธอเพิ่งร้องไห้มา” ทันทีที่พูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็พยักพเยิดเป็นเชิงบอกว่าให้คุณโจวนั่งลงข้างๆเธอ วินัยมองทั้งสองคนเพียงชั่วครู่ก่อนจะกลับไปจิบเหล้าตรงหน้าต่อ
  • ไม่นานนักคุณโจวก็กลับมานั่งกับวินัย ในมือถือนามบัตรกลับมา แปลกดีที่สมัยนี้มีทั้งสมาร์ทโฟนและตัวเชื่อมต่อไซเบอร์เนติคไปยังสมองโดยตรง แต่ยังมีคนให้นามบัตรกันอีก
  • หากถามถึงเรื่องที่คุณโจวจำไม่ได้ วินัยจะเล่าว่าเขาถามถึงผู้หญิงผมทองในวันนั้นว่าคุยกันไปถึงไหนแล้ว คุณโจวจะทำท่าสับสนเหมือนไม่เคยมีเรื่องนี้อยู่ในความทรงจำมาก่อน ทีแรกวินัยคิดว่าคุณโจวแกล้งอำเขาเล่น แต่ดูท่าทางแล้วน่าจะลืมจริง วินัยเลยแนะนำให้คุณโจวลองไปตรวจสุขภาพดู
  • ด้วยความขี้เสือกของวินัย เขาได้แอบดูนามบัตรแล้วไปค้นดูในเน็ต เหมือนจะเป็นบริการให้คำปรึกษาอะไรสักอย่างที่ไม่มีหน้าเว็บโดยตรง เป็นเหมือนเรื่องเล่าปากต่อปากในเว็บบอร์ดเท่านั้น ซึ่งวินัยสามารถให้ช่องทางติดต่อแก่ผู้เล่นได้ แต่เมื่อลองติดต่อไปจะพบว่าวันนี้คิวเต็ม

วินัย
 

บาร์เทนเดอร์

เขาคือชายอายุราวๆ 50 ปี ทำหน้าที่สร้างสรรค์เครื่องดื่มอยู่หลังบาร์ เขาคือคนที่คอยดูแลร้านในช่วงกลางคืน ดังนั้นหลายสิ่งที่เกิดขึ้นในบาร์นี้จึงไม่พ้นสายตาของเขา ผู้เล่นสามารถแวะไปที่บาร์และถามข้อมูลจากเขาได้

ข้อมูลที่บาร์เทนเดอร์ให้กับผู้เล่น

  • ผู้หญิงผมทองไม่ใช่ลูกค้าประจำของร้าน แต่ก็มาที่ร้านบ่อย ทุกครั้งที่มาที่ร้านจะมีผู้ชายท่าทางเหงาๆเศร้าเข้าไปพูดอะไรแปลกๆกับเธอเสมอ และเธอจะพยักหน้าเป็นเชิงให้ชายคนนั้นนั่งลง
  • บาร์เทนเดอร์สังเกตว่าก่อนแยกย้ายผู้หญิงผมทองจะให้กระดาษใบเล็กๆกับชายหนุ่มเหงาๆคนนั้นเสมอ มีครั้งหนึ่งที่มีลูกค้ารับกระดาษแผ่นนั้นมาแล้วกลับมากินเหล้าต่อ ทำให้บาร์เทนเดอร์เห็นว่ามันเป็นนามบัตรใบหนึ่ง มองผ่านๆเหมือนจะมีประโยคที่เขียนว่า อีเทอร์นัล ซันไชน์
  • แต่เมื่อบาร์เทนเดอร์ถามว่านามบัตรนี้คืออะไร ลูกค้ากลับตอบว่า “กฏข้อแรกของอีเทอร์นัล ซันไชน์ คือห้ามพูดถึง อีเทอร์นัล ซันไชน์” บาร์เทนเดอร์จึงไม่ถามต่อ
  • เขาเคยถามลูกค้าถึงผู้หญิงผมทองคนนั้น แต่ลูกค้าแต่ละคนดูเหมือนจะจำไม่ได้ว่าเคยเจอเธอมาก่อน คุณโจวไม่ใช่คนแรกที่ความจำเสื่อม
  • และบังเอิญว่าวันนี้มีชายหนุ่มท่าทางเหงาๆเศร้าๆกำลังนั่งกินเหล้าอยู่ในบาร์


3 : ผู้หญิงผมทอง

ชายหนุ่มหงอยเหงาที่บาร์เหล้า

ผู้เล่นจะพบชายคนหนึ่งดูเหงาๆนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของบาร์เหล้า ท่าทางของเขามองไปทางประตูทางเข้าอยู่ตลอดเวลาเหมือนรอคอยใครสักคน ผู้เล่นสามารถเดินเข้าไปคุยกับชายคนนี้ได้ หรือไม่ก็รอจนกว่าผู้หญิงผมทองจะปรากฏตัว

หากตัดสินใจคุยกับผู้ชายคนนี้ เกี่ยวกับ อีเทอร์นัล ซันไชน์ เขาจะมองพวกคุณแล้วตอบมาว่า “กฏข้อแรกของอีเทอร์นัล ซันไชน์ คือห้ามพูดถึง อีเทอร์นัล ซันไชน์” แล้วนั่งจิบเหล้าต่อเงียบๆ โดยไม่ตอบคำถามเกี่ยวกับบริการนี้

ผู้เล่นสามารถพยายามโน้มน้าวขอนั่งเป็นเพื่อนเขาได้โดยการทอยทักษะในหมวดการเข้าสังคม (ใช้ทักษะใดขึ้นอยู่กับว่าผู้เล่นจะเปิดบทสนทนาไปในทิศทางไหน)ที่ระดับความยาก +3 หากสำเร็จผู้เล่นจะสามารถนั่งเป็นเพื่อนชายคนนี้ได้ หากไม่สำเร็จเขาจะเมินเฉยและปฏิเสธผู้เล่นอย่างนุ่มนวล
ข้อมูลจากชายหนุ่มหงอยเหงา

  • เขาเพิ่งอกหักมาหนึ่งเดือน กินสับปะรดกระป๋องย้อมใจจนท้องอืด เลยต้องมาบาร์เหล้าเพื่อลืมเธอ
  • ข่าวลือเกี่ยวกับบริการนี้ (ห้ามเอ่ยชื่อ) เป็นข่าวลือในอินเตอร์เน็ต เขาได้เบอร์มาจากบอร์ดสนทนาบอร์ดหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ แต่พอเขาจะเปิดบอร์ดนั้นให้ผู้เล่นดู พบว่ากระทู้นั้นได้หายไปแล้ว
  • เวลาเขาเสียใจเขาผมจะวิ่งให้เหงื่อมันออกจนหมดตัว ร่างกายจะได้ไม่เหลือน้ำเอาไว้เป็นน้ำตา

ผู้หญิงผมทอง

ไม่นานนัก ผู้หญิงผมทองที่สวมใส่โค้ทกันฝนและแว่นดำก็เดินเข้ามาแล้วไปนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของบาร์ หากผู้เล่นได้ร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มหงอยเหงา ให้ผู้คุมเกมบรรยายว่า

“ชายหนุ่มคนนั้นเดินเข้าไปหาผู้หญิงผมทองด้วยท่าทีเก้ๆกังๆ เขาพูดอะไรบางอย่างตะกุกตะกัก แต่เมื่อฟังจบผู้หญิงผมทองก็พยักหน้าให้เข้านั่งลงข้างหล่อนได้ พวกเขาสองคนคุยอะไรกันเล็กน้อยก่อนที่หล่อนจะยื่นนามบัตรให้เขาและเดินจากไป”

หากโน้มน้าวเพื่อนั่งเป็นเพื่อนกับชายหนุ่มหงอยเหงาไม่สำเร็จ และผู้เล่นยังคงสังเกตการณ์อยู่ในร้าน ผู้เล่นทุกคนต้องทอยเพื่อดูว่าจะเนียนนั่งทำเป็นไม่สนใจทั้งสองคนได้หรือไม่ที่ระดับความยาก +4 โดยใช้การทอยแบบทีม (เลือกคนทอยหลัก 1 คน คนที่เหลือเลือกว่าจะทำการช่วยเหลือโดยการ +1 ให้กับผลทอยของเพื่อน, สร้างสถานการณ์บางอย่างให้เพื่อนใช้ประโยชน์ หรือว่าจ่ายแต้มชะตาเพื่อ +2 ให้กับผลทอย)

หากสำเร็จหรือเสมอ ทั้งสองคนจะไม่สังเกตว่าผู้เล่นกำลังจับตาดูพวกเขาอยู่

หากไม่สำเร็จ ผู้หญิงผมทองจะรู้ตัวว่ามีคนมองเธออยู่ เธอจะลุกไปก่อนที่จะได้ให้นามบัตรแก่ชายหนุ่มหงอยเหงา ผู้เล่นจะต้องไล่ตามเธอไป


นามบัตรจากผู้หญิงผมทอง

หากผู้เล่นได้ร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มหงอยเหงา หลังจากเขาได้นามบัตรมาแล้วเขาจะให้ผู้เล่นดู ในนั้นจะมีวันนัดหมายพร้อมกับรายละเอียดการเดินทางและสิ่งที่ต้องเตรียม

  • ก่อนออกเดินทาง จัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย อย่าให้มีสิ่งที่ทำให้คุณนึกถึงสิ่งที่ต้องการลืมหลงเหลือเอาไว้ ส่วนประวัติการค้นหาและติดต่อเรานั้นไม่ต้องห่วง เพราะเราได้ทำการลบให้คุณแล้ว
  • วันเดินทาง ให้ปิดอุปกรณ์ทุกชนิดที่สามารถบอกตำแหน่งของคุณได้
  • ให้เดินทางโดยรถไฟ ซื้อตั๋วด้วยเงินสด ลงป้ายสถานี 2046 หากมีการใช้จ่ายใดๆหลังจากนี้ให้ใช้จ่ายเป็นเงินสดเท่านั้น
  • เมื่อเดินทางถึงสถานี หารถรับจ้างแถวๆนั้น บอกว่าไป ร้านกาแฟสิงค์โปร์ รถจะพาคุณมาถึงทางเดินขึ้นไปยังร้าน ที่ทางเดินมีซุ้มประตูจีนและสิงห์โตคู่ แสดงนามบัตรนี้แก่รูปปั้นสิงห์โตตัวใดก็ได้ เราจะเห็นคุณและรู้ว่าคุณมาด้วยจุดประสงค์อะไร
  • เดินขึ้นมาหาเราที่ร้าน

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มหงอยเหงาจะปฏิเสธที่จะมอบนามบัตรให้กับผู้เล่นในทุกกรณี แต่ผู้เล่นสามารถถ่ายรูปและสร้างนามบัตรปลอมขึ้นมาได้ และหลังจากจบบทสนทนาและเครื่องดื่มของชายหงอยเหงาหมด เขาจะขอตัวกลับ

หากผู้เล่นไม่ได้ขอร่วมโต๊ะในตอนต้น หรือออกจากร้านไปก่อนผู้หญิงผมทองเข้ามา สามารถเข้าไปขอร่วมโต๊ะและดูนามบัตรได้ (แต่ต้องทอยทักษะหมวดการเข้าสังคมที่ระดับความยาก +3 ใช้ทักษะไหนขึ้นอยู่กับบทสนทนา) หากไม่สำเร็จผู้เล่นต้องหาวิธีอื่น

หากเคยถูกปฏิเสธมาก่อนหน้า ผู้เล่นต้องหาวิธีอื่นในการนำนามบัตรนั้นมา หรือทำอย่างไรก็ได้เพื่อให้ได้ข้อมูลจากนามบัตร


ไล่ตามผู้หญิงผมทอง

ในกรณีที่ผู้เล่น ไม่สามารถขอร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มเหงาหงอย และ ไม่สามารถทำตัวให้แนบเนียนตอนสังเกตทั้งสองคุยกันได้ พวกเขาต้องไล่ตามผู้หญิงผมทองที่หนีไป โดยเธอจะหนีเข้าไปในย่านการค้าที่มีผู้คนพลุกพล่าน ดังนั้นสิ่งที่ทำให้ตามตัวเธอเจอไม่ใช่แค่เพียงความเร็วแต่ต้องมีไหวพริบด้วย โดยการต่อสู้ในครั้งนี้

  • เป็นการทอยทักษะ วิชาตัวเบา แข่งกัน ใครชนะ 3 ครั้งก่อนชนะ หากสำเร็จอย่างมีสไตล์ (ผลต่างมากกว่า +3) จะนับเป็นชนะ 2 ครั้ง
  • ผู้หญิงผมทองสามารถเรียกใช้คุณสมบัติ ผู้คนพลุกพล่านในย่านการค้า ได้ฟรี 1 ครั้ง หลังจากนั้นสามารถจ่ายแต้มชะตาเพื่อเรียกใช้ได้เสมอ
  • หากชนะ ผู้หญิงผมทองจะหันกลับมาสู้ ถ้าผู้เล่นสู้ชนะจะยอมบอกเรื่องนามบัตร โดยเธอจะบอกว่าเธอเองก็เป็นแค่คนกลาง ไม่รู้เรื่องอะไรมากไปกว่าเอานามบัตรมามอบให้กับคนที่ใช้บริการ

หากไม่สำเร็จ, สู้แพ้ หรือ ผู้เล่นตัดสินใจไม่ไล่ตาม สถานการณ์ที่เป็นไปได้คือ
  • แม้การส่งมอบนามบัตรจะยังไม่เรียบร้อย แต่ผู้หญิงผมทองได้บอกข้อมูลซึ่งสำคัญที่สุดแก่ชายหงอยเหงาเป็นที่เรียบร้อย นั่นคือการนั่งรถไฟไปลงที่สถานี 2046 นั่นเอง

ผู้หญิงผมทองและชายหนุ่มหงอยเหงา

Stat Block


4 : สถานี 2046

สถานี 2046 เป็นสถานีรถไฟขนาดเล็ก ไม่มีผู้คนสัญจรไปมามากนัก ทั้งสถานีมีเพียงชานชลาสองฝั่ง, อาคารขายตั๋วเล็กๆที่ส่วนหนึ่งทำเป็นร้านขายของชำ ที่หน้าสถานีมีป้ายรถประจำทาง มีรถรับจ้างเอกชนบ้างประปรายเวลาในช่วงเวลาที่รถไฟมาจอด หากผู้เล่นได้รับข้อมูลจากนามบัตรมาก่อน สามารถไปร้านกาแฟได้โดยรถรับจ้างเอกชน
ไม่ได้รับข้อมูลจากนามบัตร

ผู้คุมเกมจำเป็นต้องให้ข้อมูลแก่ผู้เล่นอย่างไรก็ได้ให้ทั้งหมดตัดสินใจแวะไปยัง ร้านกาแฟสิงค์โปร์ โดยใช้ข้อมูลจากตัวละครอื่นๆที่อยู่รอบๆสถานี

  • นายสถานี ซึ่งพอจำคุณโจวหรือคนอื่นๆได้ลางๆ ว่าจะมีคนมาที่สถานีนี้ เรียกรถรับจ้างออกไป และจะกลับมาในวันถัดไปด้วยรถรับจ้างคันเดิม แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเขาไปที่ไหนมาบ้าง
  • รถรับจ้าง ซึ่งจอดรออยู่หน้าสถานี เขาเป็นคนขับรถให้แก่ผู้มารับบริการ อีเทอร์นัล ซันไชน์ เป็นงานเสริม ซึ่งเขาก็จะไม่ยอมบอกข้อมูลอะไรแก่ผู้เล่นหรอกนะ เว้นแต่ผู้เล่นจะพยายามโน้มน้าวเขาด้วยอะไรบางอย่าง (ระดับความยาก +2 ถึง +4 ขึ้นอยู่กับว่าผู้เล่นโน้มน้าวคนขับรถอย่างไร
  • ป้าเจ้าของร้านขายของชำ เป็นป้าธรรมดาคนหนึ่ง สามารถให้คำแนะนำเกี่ยวกับสถานที่ต่างๆในเมืองได้ เธอบอกว่าเมืองนี้ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวดังนั้นน้อยคนนักที่จะแวะลงที่นี่ แต่ถ้ามีอะไรคล้ายสถานที่ท่องเที่ยวหรือสถานที่ที่คนต่างถิ่นจะมาก็คงเป็นร้านกาแฟที่ชื่อว่า สิงค์โปร์ เพราะทางขึ้นเหมือนกับทางขึ้นศาลเจ้า มีบันได้หินขึ้นไปบนเนินเขา บรรยากาศร่มรื่นดี ที่ร้านมีต้นไม้อายุเก่าแก่ด้วย

5 : ร้านกาแฟสิงค์โปร์

เมื่อมาถึงทางเข้าจะพบกับซุ้มประตูจีนสีแดง มีสิงห์โตสัมฤทธิ์ที่เก่าจนกลายเป็นสีเขียวไปแล้วยืนเฝ้าอยู่ เลยจากซุ้มประตูเป็นเนินเขาที่มีบันไดหินทอดยาวขึ้นไปยังร้านกาแฟด้านบนที่เห็นอยู่ลิบๆ สองข้างทางมีต้นนางพญาเสือโคร่งซึ่งกำลังบานสะพรั่ง

สิงห์โตคู่

สิงห์โตที่เฝ้าปากทางนอกจากทำหน้าที่เป็นเครื่องสแกนแล้วเป็นหุ่นยนต์ที่คอยสังเกตการณ์คนที่มายังร้านกาแฟแห่งนี้อีกด้วย ซึ่งผู้เล่นไม่มีนามบัตร สามารถเลือกที่จะขึ้นไปโดยแสร้งทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวก็ได้ แต่ถ้าทำตัวมีพิรุธอย่างเช่นไปตรวจดูที่สแกนบัตรหรือว่าเอานามบัตรปลอมมาสแกน หุ่นยนต์ทั้งสองนี้จะมาขวางทางเอาไว้พร้อมกับประกาศคำเตือนจากเจ้าของร้านกาแฟ หากไม่ฟังก็ต้องสู้กัน

Stat Block สิงห์โตคู่

เซียนโอสถ เจ้าของร้านกาแฟ

หากหุ่นยนต์ขวางทางผู้เล่นและผู้เล่นเอาชนะหุ่นเยนต์ได้แล้วหรือว่าการต่อสู้ดำเนินไปสักระยะ เซียนโอสถจะเดินลงมาหาและถามถึงจุดประสงค์การมาเยือน แต่ถ้าขึ้นไปโดยแสร้งทำเป็นนักท่องเที่ยว เขาจะนั่งดริปกาแฟอยู่หลังเคาท์เตอร์ ผู้เล่นสามารถเดินเข้าไปคุยและแจ้งความประสงค์เรื่องคุณโจวกับเขาได้

เขาจะบอกว่าเขาเก็บความทรงจำเอาไว้ หากสุดท้ายแล้วลูกค้าของเขาต้องการความทรงจำคืนเขาก็ยินดี เพียงแค่เขาต้องการให้ลูกค้านั้นมารับความทรงจำคืนเอง เขาต้องการให้ลูกค้ามารับเอง โดยเขาจะให้ลูกค้าจำได้ลางๆและให้เขาตัดสินใจว่าจะขอความทรงจำคืนหรือไม่

ต้นเหมยที่นอกร้าน

ร้านกาแฟของเซียนโอสถเป็นร้านเล็กๆดูอบอุ่น มีที่นั่งเพียงสี่โต๊ะเท่านั้น ภายในร้านตกแต่งด้วยสีขาวและไม้ดูสะอาดตา ผนังรอบด้านเป็นประตูกระจก มองออกไปจะเห็นต้นเหมยต้นหนึ่งตั้งโดดเดี่ยวอยู่ในสวนของร้าน

เมื่อพาคุณโจวมาที่ร้านแล้ว เซียนโอสถจะเดินออกไปที่ต้นเหมย เขาจะกระซิบอะไรบางอย่างกับต้นไม้ต้นนั้นก่อนที่เปลือกไม้ส่วนหนึ่งจะเปิดออกให้เห็นเครื่องจักรที่อยู่ภายใน เซียนโอสถไล่ดูรายชื่อจนเจอชื่อคุณโจวและดึงชิปออกมาจากต้นไม้แล้วกลับเข้ามาในร้าน เขาจะพูดกับคุณโจวว่า

“ผมจะให้คุณได้จดจำเรื่องราวได้เป็นการชั่วคราว หลังจากนั้นคุณค่อยบอกผมอีกทีว่าคุณยังต้องการความทรงจำเหล่านี้อีกหรือไม่” แล้วเซียนโอสถก็นำชิปเสียบใส่แท็บเล็ตของเขาและต่อสายเข้ากับตัวเชื่อมต่อไซเบอร์เนติคส์ขอคุณโจว ซึ่งเมื่อข้อมูลค่อยๆถ่ายโอนเข้าไปคุณโจวก็ดูเซื่องซึมลงและเงียบไป เมื่อเซียนโอสถถามซ้ำ เขาพยักหน้า ความทรงจำที่เขาหลงลืมค่อยๆฟื้นคืนกลับมา เข้าประกอบกับความรู้สึกที่ตกค้างอยู่ภายใน

มันคือเรื่องราวความรักของคุณโจวกับความรักต้องห้าม ที่ท้ายที่สุดแล้วความลับนั้นก็ไม่เคยสมหวัง

“ใจของผมสลาย ใจผมแตกออกเป็นล้านๆชิ้นเลย และใจที่แตกเป็นเสี่ยงๆก็ถูกบดละเอียดจะกลายเป็นผุยผง ใจของผมตอนนี้กลายเป็นก้อนฝุ่นไปแล้ว” คุณโจวที่หัวใจสลายกล่าว แต่อย่างไรก็ตามคุณโจวก็บอกว่า “สุดท้ายแล้ว ความรักก็คือการเรียนรู้”


บทส่งท้าย

กรุ่นกลิ่นกาแฟหอม

เมื่อคุณโจวอาการดีขึ้นจนเป็นปกติหลังจากรับความทรงจำกลับเข้าไป เซียนโอสถจึงได้รินกาแฟดริปให้แก่คุณโจวและผู้เล่นแต่ละคน กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นเจือกลิ่นเหมยจางๆ ทั้งผู้เล่นและคุณโจวต่างดื่มด่ำกับกาแฟ เซียนโอสถถามผู้เล่นว่าแล้วมีใครสนใจจะใช้บริการลบใครออกไปจากความทรงจำอีกบ้าง

ก่อนจากกัน เซียนโอสถกล่าวว่าเขามีของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆให้แก่ผู้เล่นและคุณโจว เมื่อพูดจบ สติของผู้เล่นและคุณโจวก็ค่อยๆเลือนลางลง

สถานี 2046 อีกครั้ง

ผู้เล่นและคุณโจรู้สึกตัวอีกครั้งที่สถานี 2046 ผู้เล่นแต่ละคนจะรู้สึกสับสนว่าตัวเองมาถึงที่นี่ได้อย่างไร เมื่อไปสอบถามกับตัวละครอื่นๆในสถานี พวกเขาจะตอบว่าผู้เล่นและคุณโจวไปดื่มกาแฟมา เมื่อจะกลับจึงให้เจ้าของร้านเรียกรถรับจ้างให้

น่าแปลกที่ไม่มีใครจำรายละเอียดอะไรได้มากนัก แต่ก็คลับคล้ายคลับคลาว่ามาช่วยคุณโจวรื้อฟื้นความจำและแวะกินกาแฟกัน คุณโจวบอกว่าเขาจำสิ่งที่เขาลืมไปได้แล้ว ถึงจะรู้สึกเศร้าอยู่บ้างแต่เขาก็คิดว่าคงดีกว่าลืมมันไป เขากล่าวขอบคุณผู้เล่นที่ช่วยทำภารกิจให้ลุล่วง เขาได้ทำการแจ้งเดอะแชงไปแล้วว่าภารกิจลุล่วง ไม่นานนักค่าจ้างก็น่าจะได้รับการโอนเข้าบัญชีของแต่ละคน

NOTE: Playlist ที่ใช้

Comments